|
Osobowość sceniczna, dla której scena była żywiołem, a życie sceną. Zostanie zapamiętany jako człowiek dzielący się umiejętnością spojrzenia na to, co nas otacza, z dystansem i humorem. Był przekonany, że komedia porusza czasem głębiej niż tragedia, którą i tak nosimy w sobie. Poczucie humoru, refleks, dar spontanicznego dowcipu i wyczucie pointy, a przede wszystkim dystans do życia i do siebie – te cechy sprawiały, że świetnie czuł się w konferansjerce, w kabarecie, a także w radiowych programach muzycznych.
Urodził się 13 kwietnia 1934 w Mińsku Mazowieckim. Studiował w Instytucie Teatrologicznym pod kierunkiem prof. Stanisława Dąbrowskiego oraz na Wydziale Estradowym PWST. Zadebiutował jako aktor i konferansjer w 1957 roku w Estradzie Szczecińskiej. W latach 1958-1970 występował w Warszawie, w Teatrze Klasycznym, w Estradzie Warszawskiej, a w latach 1959-1962 w kabarecie „Pinezka” na Nowym Świecie, (m.in. z Reną Rolską, Haliną Kunicką, Marią Koterbską), w którym parodiowano cieszący się ogromnym powodzeniem program radiowy „Rewia piosenek” Lucjana Kydryńskiego. Konferansjerka Jerzego Jarosza dowcipnie, ale ostrożnie, zważywszy na czasy, w których zachodnie dźwięki jazzu i rocka były oficjalnie zakazane, pointowała oczekiwania i gusty publiczności. Współpracował też gościnnie, obok Wojciecha Młynarskiego i Jonasza Kofty, ze Studenckim Teatrem Hybrydy założonym przez Jana Pietrzaka.
W Londynie osiedlił się w 1970 roku. Występował w programach rewiowych obok Renaty Bogdańskiej, Loli Kitajewicz, Zofii Terne, Ireny Delmar, Mieczysława Malicza, Ref-Rena i wielu innych popularnych artystów emigracyjnych. Na scenie Teatru Polskiego ZASP w Ognisku Polskim w Londynie zadebiutował w 1973 roku w roli Przybysza w sztuce Sławomira Mrożka „Szczęśliwe wydarzenie”.
– Podobno byłem bardzo przekonującym Przybyszem, bo po tej roli żona prezydenta Raczyńskiego Aniela Mieczysławska zawsze zwracała się do mnie „Przybysz” – wspominał.
Występował w wielu spektaklach, m.in. w komedii „Wielki szlem” W. Douglasa Home’a, w „Lekarzu bezdomnym” Antoniego Słonimskiego, w „Tańcu śmierci” Strindberga, „Nigdy nie jest za późno” Neila Simona, czy w sztuce Stanisława Tyma „Kochany Panie Ionesco”. Brał udział w różnych programach ZASP-u za Granicą poświęconych poetom emigracyjnym, jak „Tu mówi Hemar”, czy w spektaklu poświęconym Ref-Renowi „Piosenki sercem pisane”, w którym przedstawiał skecz pt. „Party”, wywołując salwy śmiechu widowni.
Na scenę oprócz humoru wnosił optymizm. W 1995 roku Teatr ZASP w Londynie przygotowywał spektakl oparty na twórczości autorów emigracyjnych pt. „Jutro będzie lepiej”. Przekornie dopisał na afiszach: „A czy wczoraj było źle”? Świat widział w radosnych barwach, a tam, gdzie trudno było je dostrzec, wprowadzał dowcip i satyrę.
W latach 1973-1998, prowadził programy muzyczne w Polskiej Sekcji Radia BBC w Londynie. Wystąpił też w epizodycznych w rolach w wielu produkcjach filmowych, m.in. w trylogii „Pan Anatol” Jana Rybkowskiego oraz w serialach angielskich. W filmie „Small Time Obsession”, w reżyserii Piotra Szkopiaka, wystąpił w roli Mr Korczyńskiego.
Z wielkim powodzeniem prowadził także działalność impresaryjną. W latach 80. i 90. na jego zaproszenie wielokrotnie gościli w Londynie m.in. Jan Pietrzak i jego kabaret, Hanka Bielicka, Danuta Rinn, Halina Kunicka, Lucjan Kydryński, Piotr Szczepanik, Wojciech Młynarski, Jerzy Derfel, Wiesław Michnikowski, Janusz Gajos, Adrianna Biedrzyńska, Gustaw Holoubek i Magdalena Zawadzka, Wojciech Pszoniak, Michał Bajor, Violetta Villas, Tercet Egzotyczny, Piwnica pod Baranami, także pisarz Janusz Głowacki, a w ostatnich latach Janusz Sent, Adrianna Godlewska, Roman Dziewoński, Maciej Sthur, Stanisław Górka czy Kabaret Moralnego Niepokoju.
Pogrzeb Huberta Jerzego Jarosza odbył się 7 stycznia 2020 w Londynie, w polskim kościele na Ealingu. Jego prochy spoczną w grobie rodzinnym w Mińsku Mazowieckim.
|
